Droga Światła – Via Lucis

Droga Światła to chrześcijańskie nabożeństwo wielkanocne, które powstało na wzór tradycyjnej Drogi Krzyżowej. Zamiast rozważań męki Pańskiej, prowadzi nas przez czternaście spotkań ze Zmartwychwstałym Chrystusem, ukazując wydarzenia od zmartwychwstania Jezusa aż do zesłania Ducha Świętego.

Pochodzenie i sens: Via Lucis została zaproponowana pod koniec XX wieku przez Salezjanów. W 2001 roku została oficjalnie zatwierdzona przez Papieską Radę ds. Świeckich jako nabożeństwo, które pomaga wiernym głębiej przeżywać czas wielkanocny – okres radości i zwycięstwa życia nad śmiercią. Droga Światła przypomina nam, że Krzyż nie jest końcem historii zbawienia – prowadzi do światła poranka zmartwychwstania. To czas celebracji nadziei, odnowy i obecności Boga w naszym codziennym życiu.

Kiedy się ją odprawia? Nabożeństwo odprawia się w okresie wielkanocnym, od Niedzieli Zmartwychwstania do Uroczystości Zesłania Ducha Świętego (czyli przez 50 dni). Często ma miejsce w niedziele, wieczorami, nierzadko jako modlitwa w drodze – w kościele, w plenerze lub przy stacjach podobnych do tych z Drogi Krzyżowej.

Jak wygląda? Droga Światła składa się z 14 stacji opartych na wydarzeniach opisanych w Ewangeliach i Dziejach Apostolskich. Każda stacja to: odczytanie fragmentu Pisma Świętego, rozważanie duchowe, modlitwa, śpiew lub chwila ciszy. Często towarzyszą jej symbole światła, np. świeca paschalna, które podkreślają radość i obecność Zmartwychwstałego.

Zapraszamy do zakładki Oremus w Albertyńskim Duchu Tam znajdziesz rozważania Drogi światła.

Droga Światła ze św. Bratem Albertem