XXVIII ŚWIATOWY DZIEŃ ŻYCIA KONSEKROWANEGO
Począwszy od roku 1997 w święto Ofiarowania Pańskiego, Kościół obchodzi ustanowiony przez św. Jana Pawła II Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Jest to dzień poświęcony modlitwie i refleksji nad darem życia całkowicie oddanego Panu Bogu. Przypada on corocznie 2 lutego i nawiązuje do poświęcenia Maryi, która ofiarowuje Bogu najcenniejszy dar – własnego Syna Jezusa, a wraz z Nim i swoje życie. Podobną ofiarę składają Bogu – z miłości do Chrystusa – osoby konsekrowane. Nie możemy jednak zapominać, że u podstaw tego „ofiarowania” leży Boże wybranie.
Już w Starym Testamencie słyszymy, jak Mojżesz przemawia do Izraelitów: „Ty jesteś narodem poświęconym Panu, Bogu twojemu. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, byś (…) był ludem będącym Jego szczególną własnością (…), ponieważ Pan was umiłował” (Pwt 7,6-7). Podobnie czytamy w Nowym Testamencie, że Jezus „wszedł na górę i przywołał tych, których sam sobie wybrał” (Mk 3,13). Potwierdza to również św. Piotr w swoim Liście: „Wy jesteście ludem Bogu na własność przeznaczonym” (1P 2,9). Zatem osoby konsekrowane to ludzie wybrani przez Pana bez żadnych swoich zasług. On wybiera do swojej służby, kogo chce i Jego wybór pozostanie dla nas na zawsze tajemnicą.
Tego dnia płynie w Kościele modlitwa uwielbienia i dziękczynienia za dar powołania do życia konsekrowanego. Osoby konsekrowane odnawiają publicznie swoje śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Ta forma życia ukazuje najpełniej sposób życia samego Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego Ojcu. Do konsekracji trzeba się jednak przygotować przez odpowiednią formację.
Początkowym etapem jest postulat, który pomaga w stopniowym przechodzeniu z życia świeckiego do życia zakonnego. Nowicjat z kolei to czas poznawania duchowości i charyzmatu Zgromadzenia oraz przygotowania do pierwszych ślubów. Okres junioratu to praktyka życia radami ewangelicznymi i przygotowanie do złożenia ślubów wieczystych oraz pełnienia zadań apostolskich.
Życie konsekrowane może przybierać różne formy, zarówno wspólnotowe (zakony), jak i indywidualne (dziewice i wdowy). Trzeba dodać, że życie braci i sióstr zakonnych to nie tylko modlitwa, ale i szeroko pojęta działalność apostolska, charytatywna i wychowawcza. Wiele osób konsekrowanych jest też dzisiaj aktywnych w mediach i Internecie.
Z racji tego święta ucieszmy się darem życia konsekrowanego, które znajduje się „w samym sercu Kościoła” i dziękujmy Panu Bogu za tę „niezastąpioną cząstkę” życia chrześcijańskiego. Otoczmy wszystkie osoby konsekrowane serdeczną modlitwą, aby z radością i zapałem podążały drogą swego powołania oraz coraz pełniej były oddane Panu na wzór Maryi – pierwszej Wybranej.
s. Hanna Bielik
留言