Dziś, 11 lutego 2025 r., obchodzimy XXXIII Międzynarodowy Dzień Chorego. Papież św. Jan Paweł II ogłaszając taki dzień pragnął, aby cierpienie i choroba zostały na nowo odczytane jako wartość w chrześcijańskim przeżywaniu codzienności, gdyż Pan nasz Jezus Chrystus sam przyjął cierpienie i okrutną mękę na krzyżu, aby zbawić świat. Jan Paweł II doskonale znał wartość krzyża, cierpienia i choroby, dlatego postawił sobie za cel, aby choć w tym jednym dniu w ciągu roku osoby, które niejednokrotnie z powodu niepełnosprawności, złego stanu zdrowia spędzają codzienność w zaciszu swoich domów zostały zauważone i docenione. W niejednej parafii organizuje się z tej okazji transport, aby osoby chore, cierpiące, podeszłe w latach mogły nie tylko uczestniczyć w Eucharystii w kościele parafialnym i przyjąć sakrament chorych, ale również mogły wziąć udział we wspólnym spotkaniu integracyjnym przy herbatce.
Zgodnie z Konstytucjami Zgromadzenia Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim (punkt 15) „w każdym człowieku, a szczególnie potrzebującym, siostry starają się dostrzegać obecnego Chrystusa, w myśl słów: wszystko co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”, Zgromadzenie otacza opieką wielu chorych, w podeszłym wieku i cierpiących. Aktualnie na terenie Prowincji Poznańskiej prowadzone są domy, w których otacza się opieką chorych: w Mrozowie i we Wrocławiu (Zakłady Opiekuńczo – Lecznicze), w Szczecinku hospicjum, w Opalenicy Przytulisko św. Brata Alberta, w Poznaniu Antoninku Dom Księży Emerytów. W każdym z tych domów podczas Eucharystii został udzielony dziś sakrament namaszczenia chorych jako umocnienie na drodze dźwigania krzyża boleści.
Niejednokrotnie, mylnie uznawany jest ten sakrament jako „ostatnie namaszczenie, dla konających”. Jednak wszystkie sakramenty są dla żyjących, dlatego kilka słów wyjaśnienia z Katechizmu Kościoła Katolickiego:
1526 „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,14-15).
1527 Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi, który doświadcza trudności związanych ze stanem ciężkiej choroby lub starości.
1528 Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi wtedy, gdy wierny staje wobec niebezpieczeństwa śmierci z powodu choroby lub starości.
1529 Za każdym razem, gdy chrześcijanin zostaje dotknięty ciężką chorobą, może otrzymać święte namaszczenie; również wtedy, gdy już raz je przyjął i nastąpiło nasilenie się choroby.
1530 Sakramentu namaszczenia chorych mogą udzielać tylko kapłani (prezbiterzy lub biskupi). Przy jego sprawowaniu używają oni oleju poświęconego przez biskupa lub w razie potrzeby przez samego prezbitera, który celebruje ten sakrament.
1531 Istota celebracji tego sakramentu polega na namaszczeniu czoła i rąk chorego (w obrządku rzymskim) lub innych części ciała (w obrządkach wschodnich); namaszczeniu towarzyszy modlitwa liturgiczna kapłana - celebransa, który prosi o specjalną łaskę tego sakramentu.
1532 Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:
· zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;
· umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości;
· przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
· powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
· przygotowanie na przejście do życia wiecznego.
Umocnieni tym sakramentem przeżywajmy z pokorą cierpienia, które są nam dane, aby droga ta zawiodła nas do nieba.
Comments