Urodził się 20 sierpnia 1845 roku w Igołomi koło Krakowa. Był najstarszym z czworga dzieci Wojciecha i Józefy z Borzysławskich. Jako 18-letni student Szkoły Rolniczo-Leśnej w Puławach brał udział w powstaniu styczniowym. Został ranny w przegranej bitwie pod Mełchowem, w wyniku czego amputowano mu nogę. Po wydostaniu się z niewoli wyjechał do Francji. W 1864 roku rozpoczął studia malarskie w Paryżu. Po amnestii w 1865 roku przyjechał do Warszawy, gdzie kontynuował studia. Po powrocie do kraju w 1874 roku tworzył dzieła, w których coraz częściej uwidaczniała się tematyka religijna. Oprócz dzieł o charakterze religijnym tworzył również realistyczne. W latach 80. XIX wieku powstał jego słynny obraz Ecce Homo. Przedstawia on Chrystusa stojącego przed Piłatem w purpurowym płaszczu i cierniowej koronie na głowie. Jest to osobisty zapis długiej drogi duchowej, pewnego rodzaju „lustro”, w którym odbijają się kluczowe w życiu Brata Alberta wartości. Obraz objawia to, co dokonało się w duszy artysty: przylgnięcie do Miłości, która nie rani, lecz ocala. Poszukując swojej drogi życia, Adam Chmielowski wstąpił do zakonu jezuitów, jednak po pół roku w wyniku głębokiego kryzysu duchowego opuścił nowicjat i wyjechał na Podole do swojego brata Stanisława. Tam związał się z tercjarzami św. Franciszka i prowadził pracę apostolską wśród ludności wiejskiej. W 1884 roku wrócił do Krakowa, gdzie poświęcił się służbie bezdomnym i opuszczonym. W 1887 roku za zgodą Albina kard. Dunajewskiego przywdział habit, a rok później złożył śluby zakonne, przyjmując imię Albert i dając początek nowej rodzinie zakonnej. Ostatecznie więc malarz Adam Chmielowski, uczestnik powstania styczniowego, walkę zbrojną zamienił na walkę z biedą i ludzkim poniżeniem, w nadziei, że podniesie w ten sposób godność upodlonego zaborami narodu. Batalia wytoczona nędzy społecznej, analfabetyzmowi, nihilizmowi moralnemu, była więc także kontynuacją jego patriotycznych działań, dostosowaną do okoliczności formą walki o sprawy narodowe i godność człowieka. Brat Albert zmarł 25 grudnia 1916 roku w Krakowie. Papież Jan Paweł II 22 czerwca 1983 roku na krakowskich Błoniach wyniósł go do chwały ołtarzy, a 12 listopada 1989 roku w Rzymie dokonał jego kanonizacji.