U nas na świetlicy znów pracowity czas. Tym razem baranki z cukru😃, które będziemy kwestować w parafii św. Leona Wielkiego w Wejherowie w IV niedzielę Wielkiego Postu.
Baranek wielkanocny, który gości na naszych stołach wykonany jest z ciasta, masła, cukru bądź czekolady. Wykonywano go niegdyś z wosku, marcepanu, ciasta, a na królewskich dworach gościł baranek wielkanocny wykonany z porcelany, złota czy srebra. Symbolizuje on nie tylko samego Jezusa, ale także jego posłuszeństwo, łagodność i ofiarność. Dość często baranek przedstawiany jest z czerwoną chorągiewką, albo kokardką na szyi – to z kolei symbol zwycięstwa Chrystusa nad grzechem i śmiercią.
Historia baranka zaczyna się znacznie wcześniej, na długo przed narodzinami chrześcijaństwa. Żydzi składali baranki i jagnięta w ofierze dla boga Jahwe, które stanowiły codzienną ofiarę, będącą dopełnieniem modlitw, a zwłaszcza w dni świąteczne i szabat. Szczególne znaczenie posiadał baranek ofiarowany w trakcie święta Paschy, upamiętniający ucieczkę z niewoli egipskiej. Według bożego nakazu mięso paschalnego baranka Żydzi mieli spożyć w podróżnym stroju, w pośpiechu i na stojąco, w noc rozpoczęcia wędrówki do Ziemi Obiecanej. Krew baranka znajdująca się na drzwiach żydowskich domostw miała chronić ich mieszkańców przed Aniołem Śmierci. Do dnia dzisiejszego ten rytuał jest najważniejszym elementem corocznych obchodów Paschy, które upamiętniają to biblijne wydarzenie.
Dla chrześcijan baranek jest symbolem najważniejszych świąt w kalendarzu liturgicznym – Wielkanocy. Wizerunek tego zwierzątka jest symbolicznym przedstawieniem Jezusa Chrystusa, jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie. W polskim koszyczku wielkanocnym baranek pojawił się dopiero w XVII wieku.