Wspólnota sióstr albertynek pełniąca posługę w Domu Księży Emerytów (DKE) w Poznaniu – Antoninku otacza opieką 35 kapłanów Archidiecezji Poznańskiej w podeszłym wieku i schorowanych. Święty Brat Albert, który w swojej pokorze i solidarności z osobami zepchniętymi na margines społeczny, nie przyjął święceń kapłańskich, żywił ogromny szacunek do zastępców Chrystusa na ziemi. W takim szacunku wychowywał siostry i braci. Sam doświadczył uzdrowienia z ciężkiego, trwającego wiele miesięcy kryzysu duchowego poprzez posługę zwykłego proboszcza małej wiejskiej parafii.
Zgodnie z duchowością franciszkańską Zgromadzenie Sióstr Albertynek otacza szczególnym kultem Najświętszy Sakrament, żywi nabożeństwo do tajemnicy Wcielenia, Męki i Śmierci Zbawiciela oraz do Jego Najświętszego Oblicza. Gdybyśmy nie mieli kapłanów tutaj na ziemi, nie moglibyśmy ani czcić Najświętszego Sakramentu, ani się nim karmić…
W duchu wdzięczności Chrystusowi za sakrament Eucharystii oraz kapłaństwa, za każdą Mszę św., za każdy sakrament pokuty, siostry modlą się za kapłanów. Nasza posługa w DKE w Antoninku ma więc charakter szczególny – to przywilej, wyraz podziękowania wobec tych, którzy przyjęli zaproszenie Chrystusa, by pójść za Nim drogą kapłaństwa, a teraz, gdy po ludzku siły i zdrowie słabną, mogą liczyć na siostrzaną pomocną dłoń.
Dom w Antoninku to nie tylko przystań dla kapłanów w podeszłym wieku, ale przede wszystkim atmosfera wzajemnej życzliwości, szacunku i modlitwy. Codzienna wspólna Eucharystia przy ołtarzu, która tak bardzo przypomina apostołów w wieczerniku, jest centrum każdego dnia. Szczególną misją mieszkających tutaj kapłanów jest modlitwa o nowe powołania. Comiesięczne, pierwszoczwartkowe adoracje Najświętszego Sakramentu są pokornym wołaniem, aby Pan żniwa posłał robotników na swoje żniwo.
W tygodniu modlitwy o nowe powołanie kapłańskie i zakonne posługa sióstr albertynek i ich modlitwa niech będą dla nas inspiracją, aby ofiarować swoje trudy i cierpienia oraz modlić się o dar nowych powołań.
Modlitwa Jana Pawła II o powołania
Święta Rodzino z Nazaretu, wspólnoto miłości Jezusa, Maryi i Józefa, wzorze i ideale każdej rodziny chrześcijańskiej – Tobie zawierzamy nasze rodziny. Otwieraj serca rodzinnych wspólnot na wiarę, na przyjęcie słowa Bożego, na chrześcijańskie świadectwo, aby stawały się źródłem nowych i świętych powołań. Oświecaj umysły rodziców, aby otaczając swoje dzieci troskliwą opieką i mądrą miłością, umieli prowadzić je nieomylnie ku dobrom duchowym i wiecznym. Kształtuj w duszach ludzi młodych prawe sumienie i wolną wolę, aby wzrastając w mądrości, latach i łasce umieli wielkodusznie przyjąć dar Bożego powołania. Spraw, abyśmy kontemplując i naśladując Twoją wytrwałą modlitwę, wielkoduszne posłuszeństwo, z godnością przeżywane ubóstwo i dziewiczą czystość, uczyli się wypełniać wolę Bożą i wspomagać z subtelną rozwagą tych spośród nas, którzy zostali powołani do bardziej radykalnego naśladowania Pana Jezusa, który za nas wydał samego siebie. Amen.